Gmina Purda to przeszło 8 tys. mieszkańców, którzy żyją w 45 miejscowościach zjednoczonych w 24 sołectwach na terenie gminy o powierzchni ponad 318 km2. To wyjątkowa społeczność, w której budowane i pielęgnowane są relacje rodzinne i sąsiedzkie. Mieszkańcy wielokrotnie w ciągu roku spotykają się na wydarzeniach i imprezach o charakterze integracyjnym. Dzięki nim czują, że są najważniejszą częścią gminy.
Jedną z wizytówek gminy Purda jest przyroda. Na terenie gminy znajduje się aż dwadzieścia dziewięć jezior liczących od kilku do kilkuset hektarów powierzchni. Przez gminę przepływa też Rzeka Kośna, którą z zamiłowaniem odwiedzają kajakarze. Lasy na terenie gminy zajmują ponad połowę jej powierzchni. Lesistość jest tu wyższa od średniej lesistości województwa warmińsko-mazurskiego. Władze gminy dbają o to, by te wartości nie uległy zmianie, dlatego regularnie, wspólnie z leśnikami, organizują akcje sadzenia drzew.
Gmina Purda pielęgnuje tradycję. Organizowane są tu dożynki i wydarzenia o charakterze kulturalnym i historycznym. Przykładem jest doroczny, organizowany nieprzerwanie od 2006 roku „Warmiński Kiermas Tradycji, Dialogu i Zabawy”, który odbywa się w pobliżu Traktu Biskupiego w Bałdach, zwanego także Aleją Biskupów Warmińskich.
W gminie Purda można także odkrywać i poznawać niezwykłe zabytki. To między innymi architektura sakralna. Piękny XVIII-wieczny kościół podziwiać można w Klewkach. W Klebarku Wielkim warto odwiedzić Sanktuarium pod wezwaniem Znalezienia Krzyża Świętego i Narodzenia Najświętszej Maryi Panny z 1891 roku. Neogotycka budowla z czerwonej cegły ma trzy nawy i krzyżowo-żebrowe sklepienie. Turystów przyciągać mogą także charakterystyczne dla Warmii kapliczki. Cztery zachowały się w Trękusie. Najcenniejszą jest pochodząca z 1792 roku biała, słupowa kapliczka na rozstajach dróg, obsadzona lipami. Na terenie gminy znajduje się też Pajtuński Młyn, który funkcjonował tu od XV wieku, ale jego obecna bryła powstała pięć stuleci później, kiedy to koło młyńskie zastąpiła elektryczna turbina. Swoją funkcję przestał pełnić w drugiej połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Warto również wspomnieć o Akwedukcie w Silicach. Pod powstałym pod koniec XIX wieku obiektem płynie kanał Wiktorii, górą zaś kanał Elżbiety. To unikatowy zabytek techniki.
